เวลา..นาฬิกา..ความแตกต่าง

แปลกไหม?..ใคร ๆ ก็คิดว่าเวลากับนาฬิกาเป็นสิ่งที่คู่กันเสมอ

จริง ๆ แล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นซักหน่อย

เวลา... เดินไปข้างหน้า
นาฬิกา.. เดินอยู่ที่เก่า

เวลา.. เราไม่อาจย้อนกลับ
นาฬิกา.. เราหมุนย้อนมันได้

เวลา.. เมื่อสูญเสียไปแล้วไม่อาจเรียกร้องคืน
นาฬิกา.. เสียก็ซ่อม หรือซื้อใหม่ไปเลย

เวลา.. ได้มาฟรีๆ ไม่ต้องแลกกับอะไร
นาฬิกา.. ยิ่งสวยยิ่งแพง ใช้เงินซื้อมันมาทั้งนั้น

แล้วอย่างนี้ มันจะคู่กันได้ยังไง
ในเมื่อมันแตกต่างกันเหลือเกิน

แต่ถามหน่อย.. ถ้าไม่มีนาฬิกา จะรู้เวลาไหม?
หรือถ้ามีแต่นาฬิกา แต่ไม่รู้จักเวลา จะมีประโยชน์อะไร

ถึง 2 สิ่งจะแตกต่างกัน แต่ถ้ามันจะคู่กันแล้วย่อมมีจุดร่วมกันเสมอ
เพียงแต่จะมองเห็นมันรึเปล่า?

ดังนั้นความแตกต่าง จะเติมเต็มส่วนที่เราขาดหาย
และสุดท้าย ก็จะเหลือเพียงแค่คำว่า..** กันและกัน **

"ลองทำดู - คุณทำได้"

ดีไม่ดี..อยู่ที่ใจ หัวเราะ..เมื่ออยากหัวเราะ
ร้องไห้... เมื่ออยากร้องไห้
และต้องหัวเราะให้ได้หลังร้องไห้ทุกครั้ง !

อย่าทำอะไรที่ไม่อยากทำ..
จงทำอะไรที่ใจอยากทำ.. !

ตัวหนังสือ..เขียนผิด..ลบได้
การกระทำ...ทำผิด..เอาอะไรลบ

นึกว่าหมากำลังไล่ฟัดซิ...! จะได้รีบวิ่งรี่เข้าเส้นชัย... ล้มเมื่อไหร่จะได้รีบลุก...

ทุกย่างก้าวของความฝันคือ ย่างก้าวของความเหน็ดเหนื่อย
ทุกย่างก้าวของความเหน็ดเหนื่อย คือก้าวย่างของความสำเร็จ ต่อให้ทุกข์ที่สุด ก็ต้องผ่านไปจนได้

เหนื่อยนัก ก็พัก กับคนข้างกาย ถึงแม้ว่าที่ที่เราพักจะไม่สะดวกสบายขอแค่ข้างกายมีคนที่ไว้ใจ เราก็จะรู้สึกปลอดภัย และอบอุ่น เสมอ

สำหรับคนที่มีความอดทนแม้ชั่วโมงที่ยากลำบากที่สุดก็ยาวนานเพียง 60 นาที

เมื่อเรานั่งมองอดีต เรายังผ่านทุกข์มาได้ตั้งหลายทุกข์
หลังทุกข์ อย่าทุกข์อีก ให้ทุกข์แค่ตอนทุกข์ แล้วทุกข์ที่สุด ก็จะเป็นทุกข์ แค่นี้เอง !

ให้ทำหน้าที่ทุกหน้าที่ด้วยหัวใจ ให้หัวใจตระหนักในหน้าที่
แล้วเราจะไม่รู้สึกว่าหน้าที่เป็นหน้าที่ แต่เป็นการกระทำที่เกิดจาก หัวใจเรียกร้อง..ต่างหาก

ดีไม่ดี..อยู่ที่ใจเรา..ถ้าใจเรา..คิดดี เราก็จะเจอแต่สิ่งดีๆ
ถ้าเรามองในทางที่ดี...ใจเราก็จะรู้สึกดี ถ้ากำลังใจดี...สิ่งเลวร้าย..ก็จะคลี่คลายเป็น..ดี !

"เชื่อสิคุณทำได้" !!

"ประวัติส่วนตัว"

ชื่อ-นามสกุล : น.ส จิราวรรณ กญจนฉนวน
ชื่อเล่น : บิว
วันเดือนปีเกิด : 26 มิถุนายน พ.ศ.2531
ราศี : เมถุน
อายุ : 20 ปี
น้ำหนัก : 50 kg.
ส่วนสูง : 168 cm.
ที่อยู่ : 93/92 หมู่ 7 แขวงบางบอน เขตบางบอน กรุงเทพฯ 10150
การศึกษา :
ระดับมัธยมต้น-ระดับมัธยมปลาย โรงเรียนวัดนวลนรดิศ
การศึกษาปัจจุบัน :
ระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต คณะวิทยาการจัดการ โปรแกรมวิชาบริหารคอมพิวเตอร์ธุรกิจ สาขาวิชาคอมพิวเตอร์ธุรกิจ
ความชอบส่วนตัว
อาหาร : ผัดผักทุกชนิด,เนื้อย่าง, มัสสมั่นเนื้อ,พะแนง

ของว่าง : เยลลี่ทุกชนิด, ช๊อกโกแลต, น้ำผลไม้

สี : น้ำตาล,เทา, ดำ
แนวเพลง : เพลงสากล, Easy listening, Pop, Ska, Hipop, R&B, Rock

นิสัย : มีอัธยาศัยดี, กินง่าย, สนุกสนานร่าเริง, ชอบแกล้งเพื่อนๆนิดหน่อย
งานอดิเรก : วาดรูป, ประดิษฐ์ของใช้สอยส่วนตัว, ฟังเพลง, เล่นอินเตอร์เน็ต

คติประจำใจ: คิดดี ทำดี พูดดี จะบังเกิดสิ่งที่ดีๆในชีวิต

สามารถติดต่อได้ที่ :

อีเมลล์: beautiful_biw@hotmail.com

: u49132792048@hotmail.com

: u49132792048@gmail.com

เบอร์โทรที่สมารถติดต่อได้ : 089-6036663

"เตรียมฝึกประสบการณ์วิชาชีพ" ! ! ! ! !

"เตรียมฝึกประสบการณ์วิชาชีพ" ประโยคนี้ฟังแล้วคุณรู้สึกอย่างไร？
รู้สึกหึกเหิม! รู้สึกทรหด! รู้สึกถึงสิ่งที่ขัดต่อความรู้สึกที่เป็นอยู่
รู้สึกว่าต้องมีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต(เวอร์ไปหรือเปล่า)
ในการก้าวเข้าไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไปอีกขั้น
เป็นการเตรียมความพร้อมให้กับตัวเองล่วงหน้า
ก่อนที่จะก้าวเข้าสู่การเป็นมนุษย์ทำงานอย่างเต็มคราบ
ทั้งการแต่งกายต้องสุภาพ เรียบร้อย(แต่ก็ดูดี)
อีกทั้งยังมีความรู้สึกไม่พร้อม ในหลายๆอย่าง
กังวลกับการฝึกงาน ว่าเราจะทำได้ไหม？และจะทำได้ดีแค่ไหน？
ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด เนื่องจากเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่ง
เกรดก็ไม่ดีเท่าที่ควร แล้วจะสามารถฝึกงานได้ไหม?
แต่ก็รู้สึกว่าได้ความรู้จากการเรียนวิชานี้มาก
และยังได้ฟังวิทยากรหลายท่าน มาให้ความรู้กับนักศึกษา
มาสอนเกี่ยวกับเรื่องแนวทางการบริหารเงินส่วนบุคคล
ซึ่งทำให้เราเปลี่ยนทัศนคติในเรื่องการลงทุน การออมเงิน
ส่วนเรื่องโครงการของแขนงคอมพิวเตอร์ธุรกิจที่ได้จัดทำโครงการกัน
ก็รู้สึกว่าการทำงานเป็นทีม บางครั้งก็ต้องรับฟังความคิดเห็นของหลายๆคน
กว่าจะออกมาเป็นรูปเป็นร่างได้ก็ทำเอาเหนื่อยเหมือนกัน แต่ก็คุ้ม
เมื่อเปรียบเที่ยบกับแขนงอื่น รู้สึกว่าโครงการที่เราทำได้ลงมือทำกันเองทุกอย่าง
ทั้งการคิด วางแผน ดำเนินงาน จนกระทั่งเสร็จงาน ล้วนแล้วแต่ทุ่มเทกันทั้งแขนงคอมพิวเตอร์ธุรกิจ
ในการจัดเวที จัดตกแต่งสถานที่ การจัดซุ้มของตัวเอง ก็เพื่อผลงานที่ออกมาดูดี เป็นขั้นตอน
ส่วนคนนี้ที่ลืมไม่ได้เลยก็คือ "อาจารย์ปรมัตถ์ปัญปรัชญ์ ต้องประสงค์" ผู้ที่คอย Comment
ตั้งแต่ขั้นการวางแผน จนถึงขั้นตอนสุดท้าย แก้กันแล้วแก้กันอีก จนกว่าจะเสร็จ
ด้วยความละเอียดของอาจารย์จึงทำให้งานในวันนั้นออกมาดูไม่น้อยหน้าแขนงไหน(จะบอกว่ากินขาดก็เกินไป)
ในความรู้สึกของฉันในการเรียนวิชาเตรียมฝึกประสบการณ์วิชาชีพ
ทำให้ฉันได้ปรับบุคลิกกายแต่งกายใหม่ และยังได้ประสบการณ์เพิ่มอีกด้าน
ในการนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน สรุปแล้ว คือ ฉันสามารถเปลี่ยนตัวเองได้ก็เพราะ
"วิชาเตรียมฝึกประสบการณ์วิชาชีพ"นี้แหละค่ะ