"เตรียมฝึกประสบการณ์วิชาชีพ" ! ! ! ! !

"เตรียมฝึกประสบการณ์วิชาชีพ" ประโยคนี้ฟังแล้วคุณรู้สึกอย่างไร？
รู้สึกหึกเหิม! รู้สึกทรหด! รู้สึกถึงสิ่งที่ขัดต่อความรู้สึกที่เป็นอยู่
รู้สึกว่าต้องมีการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต(เวอร์ไปหรือเปล่า)
ในการก้าวเข้าไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไปอีกขั้น
เป็นการเตรียมความพร้อมให้กับตัวเองล่วงหน้า
ก่อนที่จะก้าวเข้าสู่การเป็นมนุษย์ทำงานอย่างเต็มคราบ
ทั้งการแต่งกายต้องสุภาพ เรียบร้อย(แต่ก็ดูดี)
อีกทั้งยังมีความรู้สึกไม่พร้อม ในหลายๆอย่าง
กังวลกับการฝึกงาน ว่าเราจะทำได้ไหม？และจะทำได้ดีแค่ไหน？
ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด เนื่องจากเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่ง
เกรดก็ไม่ดีเท่าที่ควร แล้วจะสามารถฝึกงานได้ไหม?
แต่ก็รู้สึกว่าได้ความรู้จากการเรียนวิชานี้มาก
และยังได้ฟังวิทยากรหลายท่าน มาให้ความรู้กับนักศึกษา
มาสอนเกี่ยวกับเรื่องแนวทางการบริหารเงินส่วนบุคคล
ซึ่งทำให้เราเปลี่ยนทัศนคติในเรื่องการลงทุน การออมเงิน
ส่วนเรื่องโครงการของแขนงคอมพิวเตอร์ธุรกิจที่ได้จัดทำโครงการกัน
ก็รู้สึกว่าการทำงานเป็นทีม บางครั้งก็ต้องรับฟังความคิดเห็นของหลายๆคน
กว่าจะออกมาเป็นรูปเป็นร่างได้ก็ทำเอาเหนื่อยเหมือนกัน แต่ก็คุ้ม
เมื่อเปรียบเที่ยบกับแขนงอื่น รู้สึกว่าโครงการที่เราทำได้ลงมือทำกันเองทุกอย่าง
ทั้งการคิด วางแผน ดำเนินงาน จนกระทั่งเสร็จงาน ล้วนแล้วแต่ทุ่มเทกันทั้งแขนงคอมพิวเตอร์ธุรกิจ
ในการจัดเวที จัดตกแต่งสถานที่ การจัดซุ้มของตัวเอง ก็เพื่อผลงานที่ออกมาดูดี เป็นขั้นตอน
ส่วนคนนี้ที่ลืมไม่ได้เลยก็คือ "อาจารย์ปรมัตถ์ปัญปรัชญ์ ต้องประสงค์" ผู้ที่คอย Comment
ตั้งแต่ขั้นการวางแผน จนถึงขั้นตอนสุดท้าย แก้กันแล้วแก้กันอีก จนกว่าจะเสร็จ
ด้วยความละเอียดของอาจารย์จึงทำให้งานในวันนั้นออกมาดูไม่น้อยหน้าแขนงไหน(จะบอกว่ากินขาดก็เกินไป)
ในความรู้สึกของฉันในการเรียนวิชาเตรียมฝึกประสบการณ์วิชาชีพ
ทำให้ฉันได้ปรับบุคลิกกายแต่งกายใหม่ และยังได้ประสบการณ์เพิ่มอีกด้าน
ในการนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน สรุปแล้ว คือ ฉันสามารถเปลี่ยนตัวเองได้ก็เพราะ
"วิชาเตรียมฝึกประสบการณ์วิชาชีพ"นี้แหละค่ะ